28/11/07

Hoy me gustaría...

- Poder dormir más de 6 horas seguidas.
- Comer mejor.
- Sentarme a componer toda una tarde.
- Pasear al atardecer, solo o acompañado.
- Leer poesía en voz alta.
- Conocer al hombre que me saluda todas las mañanas.
- Ver 3 o 4 películas del tirón sin levantarme del sofá, a poder ser contigo.
- No enfadarme tanto y ser más flexible en algunos casos.
- No ser tan flexible y enfadarme más en otros.
- Charlar con une amigo largo y tendido
- Pasar un fin de semana sin salir del piso porque llueve, contigo.
- Seguir ayudando a la gente tanto como pueda.
- Dejar definitivamente de comerme las uñas.
- No ver según que cosas en la tele.
- Que termine este periodo de inquietud estudiantil / profesional.
- Que me hicieras muchos mimitos...

26/11/07

Cuando yo era niño, veía dibujos

Cuando yo era niño, por la mañana había dibujos, por la tarde había dibujos, había espacios infantiles, y existía un horario donde no podías ver según qué película porque era para mayores. Veía con mis padres las series y producciones familiares, y sabía qué dibujos emitían violencia, y no me gustaban demasiado.
Ahora, ¿que ha pasado con los dibujos? Aquí en Cataluña solo emite dibujos y espacios para niños el canal K3 (C33), y creo que la 2. ¡Pero nada más! Y tampoco es lo mismo...
Todo esto viene, por un artículo que leía esta mañana. Vosotros mismos, si os interesa el tema.

Artículo de El pais

20/11/07

Noche

Es de noche... Los grillos y demás animalejos; el sonido de una ténue brisa; el ruido de la tranquilidad... Tengo las mejillas frías, será por la ténue brisa que golpea con suavidad...
Mis manos tambien están frías y mi cuerpo se está entumeciéndo aunque la gruesa chaqueta le protege un poco más.
Estoy parado en miedo de la nada, solo una gran llanura se extiende por doquier... Como me gusta esta sensación: recuerdos de la infancia imposibles de explicar, como me gustaba jugar por la noche mientras mis padres cenaban en alguna casa próxima, era como un premio, como una fiesta, siempre se terminaba demasiado pronto...
Pero más que eso, el estar aquí me trae recuerdos más veraniegos, cuando por el día la calor nos mata y por la noche el frío nos reconforta.
Las estrellas deben estar mirándome y, casi puedo ver la Luna, todavía no he olvidado su luz, su tono...
De pronto alguien llega sigilosamente y con un gesto llama mi atención.
Eres tú... ¡Y estás aquí! No me da tiempo a decir nada.
Nos abrazamos fuerte... Tus mejillas están frías también, incluso más que las mías. Tus cabellos están igualmente helados, y mis manos ya se entretienen entre ellos...
Tus manos, buscan refugio entre mis ropas...
Nos besámos... Nuestros labios tienen el mismo tono que la noche...
De la mano, paseámos... Y paseámos...
Para llegar a un pequeño claro, donde nos tumbaremos para que, una vez más, me expliques como son las estrellas, y la naturaleza tenga celos de no ser ya lo más bonito del momento...

19/11/07

Son sueños

Me da muchísima rabia despertar con el dulce sabor en la boca de un buen sueño y al cabo de cinco minutos...¡Haberlo olvidado!
Como más intento agarrar ese sueño, hacerlo mío, abrazarlo para que no escape y pueda analizarlo, revivirlo, tocarlo...¡más se escabulle hacia adentro!
Son tan escurridizos...
¿Tal vez porque los sueños no deben dejar de serlo? ¡pero resulta que me encanta soñar despierto!
Sea como fuere, "no hace falta que te diga, que los sueños, sueños son".

14/11/07

Bueno como tengo poco para escribir i me lo pides de esa manera aquí tenéis lo de Stephen King
solo los que hayáis leído sus libros encontrareis la gracia a esta biografía.
Los que no hayáis leído nada puede que la encontréis igualmente interesante^^

Miedo

EL miedo... Para unos, un aliado. Para otros, un enemigo.
¿Quien no lo ha sentido alguna vez?
La wikipedia lo define
así

¿Quien no lo ha sentido alguna vez?
miedo de hacer,
miedo de no hacer;
miedo de vivir,
miedo de morir;
miedo a lo desconocido,
miedo a sentir,
miedo a pensar,
miedo a perder,
o miedo a ganar;
miedo a los sueños,
a dormir;
miedo a despertar,
miedo al hoy en día
miedo a la soledad;
miedo... ¡a tener miedo!

Alguien muuy importante para mi me dijo una vez, que el miedo nos lo hacemos a nosotros mismos. y tiene toda la razón.
No debemos dejar que el miedo nos controle, nos nos paralice, nos encierre... Aunque a veces es bueno tenerlo también, supongo.

Para Ismael Serrano, un virus.
para Rosana, mejor vivir sin él.
Para Stephen king, su compañero.
Para mi... No sabría definirlo.
¿y para ti?

por cierto Lilith, recomiéndanos ese artículo sobre Stephen king que encontraste.

8/11/07

¿Ogro o hada?


Quien es el bueno y quien el malo.

Quien el estúpido y quien el sabio.

¿A caso soy yo buena?

¿A caso soy mala?

¿A caso soy estúpida o savia?

Y tu quien eres,

¿El ogro o el hada?

¿Mi verdugo o mi salvador?

Me matas, me cortas las alas

y luego me compadeces por no poder volar.

¿Eres buena o mala?

Mi cabeza estalla

y tu ríes.

Y te hablo y no escuchas

y te ignoro y te enfadas.

¿Ogro o hada?

Caminando por la vida

Hay quien camina por la vida deprisa,demasiado deprisa. Y si vas deprisa, tienes más riesgo de tropezar, de caerte. Y luego si te caes, no le heches la culpa a "quien te ha hecho caer"... Y menos si es quien te ayuda a levantarte luego...


Que me perdonen pero...¡Hay gente para todo!

7/11/07

Tot i res


Per fí inaguro lo meu nom al blog.

Aqui vos deixo una coseta que vaig escriure fa un parell d'anys pero que encara ara, despres de rellegirla moltes vegades, m'agrada.

Espero que a vosaltres tambe....


Tot i res


Ets tot i no ets res.

Una vida, un sospir.

El temps fugaç

pasa impertorbable

donan't-ho tot

o deixan-te sense res.

I la gent que pasa

i no et veu.

No ets res.

I la gent que et troba

i et mira

pero, com un sospir,

desapareix.

I el temps pasa

i tu et quedes,

marcinte, asecante,

sent tothom i no sent ningú,

veien't-ho tot sense veure res.

Pero ho ets tot

i, alhora, no ets res.

Tansols una joguina del temps.

6/11/07

Tren

Ésta mañana algún agente de mi cuerpo está dándole martillazos a mi cerebro. Me noto une poco mareado y me apodero de un asiento porque sino me voy a caer. Parece como si hoy el maquinista hubiese decidido hacer el trayecto en zig-zag...
Todo empieza a dar vueltas a mi alrededor, el ambiente cambia en una fraccióni de segundo y, la mujer sentada a mi lado ya no parece una mujer... Su perfume -qe me suena pero no se de quien- se torna ahora fétido y apestoso y su tos -dbe estar constipada- se vuelve ahora rasposa y enferma. Ya no noto las vías debajo de mi, ahora parece que estoy flotando. Todo lo que llevo en las manos se ha caído al suelo y cuando intento agacharme para cogerlo me doy de bruces contra el duro material. creo que me sangra la nariz, pues la noto mojada.
Quiero gritar y no puedo, cuando las puertas se abren y la gente empieza a salir y entrar, pisándome, pasando por encima como si fuera una mancha en el suelo que a todo el mundo le ha dado por pisar... Siento una fuerte presión en el brazo...no, no tengo brazo... Solo la manga de mi chaqueta... Alguien está tirando de ella... Otra vez el perfume -que me suena pero no se de quien-:
- ¡Chico! ¿Bajas en esta? ¡Es la última!
Creo que soy yo quien está bien resfriado.